21 maart stond het Indisch Herinneringscentrum in het teken van de repatriëring uit Indië. Verslag van Edu van N. en aangevuld door mij:Drie auteurs vertelden, onder grote belangstelling, over hun boek en over de noodgedwongen verhuizing van de Indische gemeenschap naar Nederland, inderdaad eerder als vluchtelingen dan als mensen die terugkeerden naar het vaderland.
Voor de toehoorder een rode draad, misschien wel een rood breiwerk van misleiding en onrecht. De dames stonden voor het podium en daardoor niet echt in het licht.
Wim Manuhutu, IntroductieDe migratie strekte zich uit van 1945 tot in de jaren 60. De belevenissen en de beleving van de verschillende leden van de Indische gemeenschap verschilden sterk. De totoks, de Indo-Europeanen, de Molukkers en de spijtoptanten hebben hun eigen verhaal. Het wordt tijd dat hun verhalen zich niet alleen tot de Indische gemeenschap beperken.
Pauline Slot, SoerabajaHet verhaal van de achternichten, geboren in Nederlands Indië. Hoe hun leven daar was, voor de oorlog, in de kampen en tijdens de bersiap. Hoe ze alleen naar Nederland gingen, opgevangen werden door hun oma en pas later met hun vader herenigd werden. De brieven die over en weer werden geschreven vormen de basis. 2 van de achternichten, Kiki en Truusje, waren ook aanwezig. De oudste zus Beppie is helaas al overleden.
Kenmerkend voor de Indische Nederlanders was het snel achter zich laten van het verleden en zich te storten op een nieuw begin.
Muzikaal intermezzo door Chyco Brouwer en Harry JekelGriselda Molemans, Opgevangen in andijvielucht en Mena Muria (verschijnt in mei)Er was een eerste groep die na de oorlog in Nederland kwam om te recuperen; zij verwachten zelf ook weer terug te keren naar Indië. Opvang in zogeheten “doorgangshuizen”. Hun opvang werd volledig vergoed door de staat. Van de volgende migranten, voorop de oud KNIL-ers was het duidelijk dat terugkeer niet mogelijk was. Meer doorgangshuizen werden geworven: de contractpensions.
Het verblijf moest vergoed worden; aanvankelijk werd 75% van de uitkering ingehouden, na protesten teruggebracht tot 60 %. Bij vertrek uit de contractpension werd de schuld opgemaakt: eventueel de overtocht, het verblijf in de contractpensions, de kleding en de meubels. Afbetaling nam jaren in beslag en leidde tot stille armoede. Als je om zou rekenen naar de huidige tijd, dan heeft de opvang per gezin ongeveer € 75.000,-- gekost. Die zij dus zelf terug moesten betalen!
Grote aantallen, ondanks de campagne om zoveel mogelijk Indo-Europeanen ertoe te bewegen Warga Negara te worden (ca. 20.000 van 380.000 gingen daartoe over).
Ook voormalige Duitse kampen dienden als opvang (Lunetten en Westerbork-Schattenberg bijvoorbeeld) en dat viel zeker daarna de Molukkers ten deel . Zij wilden bij elkaar blijven en zouden toch na een half jaar weer teruggaan.
Sylvia Pessireron, De verzwegen soldaat en Dari mana datang (boekpresentatie dezelfde dag in Wierden)21 Maart is een belangrijke dag want op die dag in 1951 kwam de eerste boot met Molukse KNIL-militairen op dienstbevel in Nederland aan voor de demobilisatie. Hun soldij werd direct omgezet in een zakgeld, naast kost en inwoning. Het tijdelijke van hun verblijf was uiteraard niet houdbaar en na het rapport Verweij-Jonker zou integratie moeten volgen.
De Molukkers werden gehuisvest in stenen huizen in woonoorden.
Ook las zij voor uit haar nieuwste boek Dari mana datang. Met toestemming, want in Wierden zou het het boek worden gepresenteerd. Yvonne van Genugten kreeg het 'eerste' exemplaar.
PauzeOok Shelly Lapré was met haar kofferproject aanwezig.
Talkshow met de auteurs o.l.v. Wim ManuhutuSylvia vertelt dat zij zoveel mogelijk geheimen en ook pijnlijke gebeurtenissen wilde vastleggen. Om het befaamde Indische zwijgen ook eens te doorbreken. Zij moest eerder weg vanwege de boekpresentatie in Wierden.
Pauline vindt het van belang om naast het verhaal ook betekenis te geven aan gebeurtenissen, bijvoorbeeld de kracht van liefde en van de hoop op bevrijding in moeilijke tijden.
Griselda verwacht (hoopt) haar nieuwe boek op de komende Tong-Tong fair te kunnen presenteren.
Het programma werd muzikaal afgesloten. Uiteraard was het weer uitgelopen en daardoor voor ons weinig tijd voor borrel en napraten. Maar al met al was het een geslaagde middag!
Meer foto's staan hier 
do 21 maa 2013 - 21:43
weer een mooi stukje werk in woord en beeld 