Verdere ervaringen van n Indo emigrant in Canada
27 sep 2008, 22:05
Herinneringen A
We woonden in Cabbagetown, We wisten niet toen, dat het eigenlijk de achterbuurt was van Toronto! Eerlijk gezegd, werd het cabbagetown genoemd, niet alleen omdat er veel arme Ieren woonden. Maar ook omdat kool het goedkoopste groente was en die arme Ieren dat veel aten en t stonk er van t koolgeurtjes en koolkoken En die lui, dronken zwaar en zaten door met mekaar te vechten.
Huh, men denkt dat de Hollander ruig is, maar dan heb je die lui hier nog niet zien vechten. En nog wel de vrouwen man. jeetje. Maar toch was t echt wel heel vredig leven daar. We hadden n basement apt. Dus we moesten ongeveer 5 treden naar beneden lopen. Dan links meteen was onze flat. n klein hoekje om en daar was achter aan de gangen, twee andere flats en de rest was boven. Ik ben nooit boven geweest. Was geen reden toe.
Naast onze deur hing de alarm bel, of te wel de bel waaraan men trok als er brand was. Nou we hebben t geweten. Dan werd dat gebouw ook niet goed onderhouden door de landlord. Want er was n gat, in de muur, onderaan achter de toilet, naar de buur die achter ons woonde. Nou we konden alles van hun horen, want ze waren erg luidruchtig.
Tegenover hun woonde 2 jongemannen, waarvan eentje zijn vrouw bij zich had. Ik ben vergeten of die ene jonge man aan een van die twee geparenteerd was. Ik ging wel daarachter kijken en kwam zo tot de ontdekking dat deze jonge lui, altijd hun deur van hun flat open hadden. Ik zo tollol! werkelijk, dacht ik dat die mensen sociaal gesind waren. Ik liep langs hun open deur zie je, telkens ik ons huisvuil achter bij die gang kwijt wou. Want daar achterin was er n kamer daar speciaal voor beschikbaar, bij de furnace die t hele gebouw warm hield en ons allemaal van warm en koud water voorzag, Dus telkens ik langs kwam, deed ik vriendelijk toch? en op n dag van t een kwam t ander. En zo kreeg ik onbekend voor mij, n opleiding over t verschil tussen de verschillende politie forces in Canada.
Die jonge mensen, vertelden me, dat er RCMP was, dat is The Royal Canadian Mounted Police. Dan heb je de OPP, dat is de Ontario Provincial Police en dan heb je de Municipal Police. Enne, ik werd verteld dat de RCMP NIET in de stad mocht komen, maar de OPP wel. Ah, dat wist ik dus weer. Men vroeg mij ook nog, of ik hun kon waarschuwen, als ik n OPP wagen voor zag, want die kwamen niet zo vaak langs en ze wilden dat graag zien. Wist ik veel dat die drie luitjes gezochte misdadigers waren! hihihi.. enfin, wij hadden geen telefoon toen. En ik moest op n keer onverwachts mijn maatje in NL bellen en ging op hun deur kloppen, om te vragen hoe dat allemaal te werk ging. Ooooh, heel gemakkelijk en ik mocht zelfs hun telefoon gebruiken. Ik zei dat ik er gerust voor wilde betalen. Neee maak je daar maar niet ongerust over, zeiden ze. het was geheel hun gastvrijheid aan n nieuweling die in Canada was gekomen. Dus ik bellen tierlijk. Enfin, dat moest ik nog n paar keer doen. maar steeds wilden ze geen geld. Dus ik kocht dan vruchten of cake voor hun en dat vonden ze allang goed.
Op n dag zeiden ze aan mij, dat ze waarschijnelijk weg moesten en dat de telephone wel nog n tijdje door zou lopen. Dat ik me er geen ongerust over hoefde te maken. Want dat t ok was, dat ik mijn moeder in NL belde. En inderdaad op n dag, klopte ik op hun deur. en dat ding ging gewoon open en alles was weg. Daar stond ik, wat te doen. Maar ja, ik moest dringend naar NL bellen, en dus ik bellen. Enfin, alles ging goed. Tot op n dag, werd er op de deur geklopt en ik deed open. AAAAh!!! DAAR was de RCMP!!! mochten die eventjes binnenkomen? ja natuurlijk mocht dat! en zo begon men n gesprek met mij. Men liet mij n aantal fotoos zien en ja natuurlijk herkende ik die 2 jongemannen en die vrouw. Wel ik keek me hun toch verbaasd aan! Die 3? misdadigers? wel neee, die waren heeeeele aardige mensen en nog zooo behulpzaam ook nog! Wel, hihi, ik zooo tollol, wist ik veel HOE gevaarlijk ze waren. NIET tegen mij hoor.
Dus toen ik dit uiteindelijk aan mijn moeder vertelde in n brief, die geloofde me helemaal niet. Enfin, ik was toen goed in de war geraakt en weet tot op de dag van vandaag niet eens, of die boeven gepakt zijn en welke politie force nu wel en wie niet in de city mag komen! hihihi.. kan je nagaan? en oooh jaa, niemand heeft ooit n rekening aan mij gepresenteerd, voor al die long distance calls naar NL naar mijn moeder en schoonouders, NOCH hebben DIE ooit n rekening ontvangen OF zelfs maar n politie agent voor de deur erover gehad! ik zeg je... deze avontuur of niet?! hihihi
Enfin, ik vertelde toch over die alarm of fire bel? bij ons naast onze ingang van de flatdeur? wel op n dag ging dat ding als n gek te keer. Ik weer tollol. Wist ik veeeel. Enfin, t volgende ogenblik, stond er n politie man voor de deur en na n hele bedoening daarboven en buiten, kwam men bij mij aankloppen. Waren wij OK? ik verbaasd, jaa, waarom dan! Mevrouw! zei men aan mij, waneer U die bel hoort? behoort U de flat te verlaten. Ik keek die fireman aan en die politie en ik zei, ben niet zoo gek hoor. Doen jullie maar lekker wat je moet doen, maar ik laat mijn armzalige spullen die uit NL zijn gekomen, niet zomaar open, zodat jan en alleman dat kan stelen! Die twee mannen keken mekaar aan en krabten hun kop! Maar mevrouw, U kunt stikken van de rook. Ik weer? rook? wat voor rook? wel nee, ik heb asbakken man, ik raak niet zo gauw in brand hoor. Wist ik veeeel dat ze t over die brand daarboven hadden en niet over t feit dat ik in brand kon raken door mijn eigen roken.
Wat bleek nu? dat er 2 broers woonden. First Nation People.. En vroeger hing t van je baas af. Dus sommigen kregen op donderdags hun salaris en anderen op vrijdag. Dus het hing af, waar die broers werkten dat we die brandbedoening op donderdag avond of op vrijdag avond hadden.
Ze konden net zoals alle First Nation People niet tegen alcohol en werden al gelijk stom en stom dronken en gingen dan n kampvuurtje maken, middenin hun flatje. En dan eromheen danzen met al hun geschreeuw en gezang... WJ hoorden alleen maar stomp-stomp, stomp-stomp... verder niets. Want ze waren immers drie hoog!? nou dan?
Enfin, Waneer ze dus zo heerlijk aan t danzen waren om hun kampvuurtje, dan riepen de buren de brandweer. En echt waar, tot op de dag van vandaag? (niet vergeten! in die tijd had je nog geen cellphones dong!) Weet ik NOG NIET hoe die brandweer lieden die bel konden horen! Want ze waren 2 straten verder van ons verwijdert en die bel luidde gerust niet zo hard hoor.
Enfin, een broer ging steevast de hospital in en de andere de jail. Dan na n week kwamen ze deruit weer, andere baan zoeken en dan begon t hele liedje weer van voren af aan! hihihiih. en ik dit vertellen naar NL en iedereen, weer, si Vicky, ze zit weer sterke verhalen te vertellen en niemand die me geloofde. Dus ik stopte met mijn avonturen over Canada, naar NL te sturen.
Wat we wel leerden was dat je goed op je spullen moest passen. Wah, op n avond, zaten mijn man en ik aan tafel. We hadden wel n tvtje gekocht. n hele kleine rood ding van RCA... zwart wit was t beeld. Enfin, hierover wat later. Enfin, Opeens ging de deurknop draaien. En wij kijken met ons tweetjes... We bleven muisstil, want we waren nieuwsgierig, wat er zou gebeuren. Ik wel heeeel gauw, naar de keuken op blote voeten en mijn oelekan uit NL uit de la gehaald. Steen toch dat ding? en goed klein, kan je goed mee meppen van achteren dacht ik. Dus wat er ook maar komen mocht, ik was klaar ervoor. Maar er gebeurde niets. Enfin, we hoorden de voetstappen de trap op gaan en ik wachtte tot ik de deur hoorde sluiten en ging toen heel zachtjes er achteraan, samen met mijn man. Maar buiten gekomen, we zagen niets. Enfin, goed afgelopen deze. Enfin, n paar weken later? weer t zelfde! ik weer kant en klaar met mijn oelekan. hihi. Maar deze keer, riepen mijn man en ik samen, wie is er en wat wil je. Weg tegelijk. we hoorden die hollende voetstappen en wij erachter aan. Maar wie het was, weten we niet en hebben we ook nooit geweten!
Deze cabbage town dong, je weet maar nooit.
za 18 apr 2009 - 9:13