Een emigrant in Zuid-Italie

Mensen vragen waar ik vandaan kom en dan zeg ik uit Putignano, waar ik woon. Maar dat willen ze natuurlijk niet weten. Ze willen weten waar die bruinverbrande Aziaat, die vaak op de fiets door de stad raast, vandaan komt, ik praat wel erg snel Italiaans. Aangezien het veelvuldig gevraagd wordt, heb ik er wel lang over zitten nadenken om een juist antwoord te geven, dat heeft bij mij wel wat losgewerkt, het werd een psychologische analyse. Daar komt nog nij dat dat nooit in Nederland en zelfs niet in Zwitserland, waar ik ook gewoond heb, zoiets werd gevraagd.

Uiteindelijk heb ik een OOK voor mij bevredigend en acceptabel antwoord gevonden: ik heb de Nederlandse nationaliteit (de verwarring stijgt) maar ben geboren in Indonesie, Indonesie was een vroegere kolonie van Nederland. Verder zeg ik dat ik een Nederlandse naam heb. De volgende vraag is: is één van je ouders Nederlander, nee zeg ik. Dan één van je grootouders is Nederlander, ook niet. Dan vertel ik dat één van de voorouders Nederlander is zowel van moeder als vaderszijde Nederlander was en met een inlandse getrouwd was. Uit dit gemengde huwelijk ben ik een naloper. Dan vertel ik dat ik ook in Zwitserland heb gewoond en dan vragen ze wat ik in godsnaam in Zuid-Italie doe. Meestal gaan de mensen van Zuid naar Noord, maar ik ben één van de weinigen in Italie die van Noord naar Zuid is gegaan en misschien de enige die vanuit Zwitserland de switch heeft gemaakt.

Buitenlandse vrouwen (er moet zelfs een Nederlandse uit Utrecht in Putignano leven) zijn er wel in Zuid-Italie, doorgaans getrouwd met Italiaanse mannen, maar Europese buitenlandse mannen zijn er bijna niet
Ik kan me dat best indenken want een bestaan hier in Zuid-Italie opbouwen is welhaast een onmogelijke opgave, maar een beetje Indo slaagt er wel in.

Ik dacht eerst mijn beroep als Financial Controller op te nemen maar hier is geen droog brood met dat beroep te verdienen. Uit mijn SWOT-analyse kwam als oplossing International Marketing & Sales . Als Indo die de dingen als een toeschouwer/beschouwer bekijkt en opgezadeld is met een flexibile geest maar ook met veel courage en bravoure leek me wel een uitdaging om aan te nemen

Ik heb net voor volgende week de vlucht geboekt naar NL. Een familielid wordt 100 jaar en dat valt zowaar samen met de TTF. Ik ga pas de laatste paar jaar en wel aangemoedigd door de discussies op verschillende websites. Deze discussies hadden een vervolg op de TTF en zodoende ging ik om toch maar aan de discussies deel te nemen.

Meestal blijf ik bij het culturele gebeuren maar ik maak de laatste tijd ook een uitstapje naar de meer bij de grondse dingen. Het voor mij altijd wennen is om bijna alleen maar indo's te zien, maar het is een prettige gewaarwording, alsof je thuis komt, die sfeer uit Indie weer te proeven, het is alsof ik een fotoboek opensla. Dat is voor mij die waardevolle sfeer van de TTF, niet alleen het muziekgedeelte maar toch meer de culturele sfeer van de TTF.

Mijn roots liggen niet in Indonesie, maar liggen in Indie waar mijn ouders en voorouders zijn opgegroeid. Daarom vind ik de TTF zo prettig, het tilt een slipje van de sluier op hoe het had kunnen zijn en worden, Indisch in een Indische cultuur.

En dan kom ik al die beroemde mensen tegen, zoals Siem Boon, Nelly van Laar, Kirsten Vos. Ik kan ze bijna aanraken.

Na een opwindende dag ga ik huiswaarts, weer een vleugje Indisch opgesnoven en ik word weer bevestigd dat het Indisch-zijn in beweging blijft

Ik werk samen met een Nederlands bedrijf om sensoren voor de vochtigheid en schimmelziektes (very high tech) in Italie te introduceren. Ik heb nooit wat in Italie verkocht en dat zal ik merken ook. Mijn probleem is dat het onderwerp landbouwtechnisch is en daar snap ik weinig van. Maar aangezien ik de verkoop veel met vreemde produkten heb gewerkt neem ik de uitdaging aan. En dta heb ik geweten want ik werd een paar keer flink afgeschoten. Ik ben danook heftig gaan studeren en nu denk ik 70% te beheersen. Weliswaar te weinig maar ik moet toch ergens beginnen. Dus ik heb de moet gepakt en ga nu langs bedrijven. De weerstand is wel erg groot.

Wat mij aantrekt is de uitdaging, net dingen gaan doen die boven mijn macht liggen. Ik noem dit geen dubbelbewijzen want ik hoef niks meer te bewijzen. Maar de fun om interessante dingen te doen. Ik kom helemaal niet uit de Verkoop maar uit de Controlling, lekker met cijfertjes gaan klooien maar daar verdien ik geen droog brood mee in Zuid-Italie. Daarom heb ik voor verkoop gekozen want ik spreek ook vijf talen, bijn a allen vloeiend,