‘Indonesië heeft zijn eigen familie verloochend’

‘Indonesië heeft zijn eigen familie verloochend’



Ronald Tan (85) en zijn Chinees-Indische ouders vertrokken vier jaar na de soevereiniteitsoverdracht naar Nederland. De houding van Indonesiërs jegens de Indische Nederlanders werd te hard. „Mijn moeder werd gebrutaliseerd.”

Toef Jaeger
14 januari 2018
LEVEN

Ronald Tan – officieel is de familienaam Tan’g – werd in 1932 in de Indonesische stad Surabaya geboren. Zijn voorouders komen uit China. Daar bekleedden ze vaak posities binnen de keizerlijke dynastie.

Zijn grootvader vertrok naar Nederlands-Indië om handel te drijven, maar werd ook betrokken bij diplomatieke betrekkingen tussen de Nederlandse kolonie en China.

Op zijn 22ste vertrok Ronald Tan naar Nederland. Op het Kennemer Lyceum in Haarlem maakte hij zijn school af en begon hij aan een studie economie. Om zijn ouders te onderhouden kapte hij die voortijdig af. Tan werkte tot aan zijn pensioen bij Centraal Beheer.

‘Ik heb geen haat tegenover Indonesiërs, maar door het leed dat na de onafhankelijkheid van Indonesië is veroorzaakt, ben ik zwaar teleurgesteld geraakt.” In een verzorgingsflat in Purmerend kijkt Ronald Tan (85) terug op zijn leven. Aan de muur boven zijn stoel hangt een portret van zijn zus, die in 2002 aan kanker is overleden, net als zijn moeder enige jaren daarvoor. Tegenover hem hangen foto’s van zijn ouders, grootouders en overgrootvader. De Tan-familie gaat ver terug, vertelt Ronald Tan. Zijn verre voorouders werkten voor Koeblai Khan, de eerste keizer van de Yuan-dynastie in China, ze bleven eeuwen aan het hof verbonden. Het was Tans overgrootvader die uiteindelijk uit China vertrok en terechtkwam in Nederlands-Indië. Ronald Tan zelf vertrok later, in 1954, met zijn ouders naar Nederland.

„Mijn overgrootvader was nog een echte Chinees. Hij ging handel drijven in Surabaya.” Tan wijst naar een foto van een man in oosterse kledij, en naar een foto waarop zijn vader in westers pak ernstig de camera in kijkt. „Mijn grootvader was al bezig te vereuropesen. Dat kwam door mijn oma. Zij werd door de Nederlandse resident [een bestuurder in de kolonie, red.] ontvangen en hij adviseerde haar: ‘Voed uw kinderen Nederlands op, dat zal ze later ten goede komen’. Mijn oma deed haar drie zoons daarna op Nederlandse scholen in Surabaya.”

Lees hier verder